Dozymetria promieniowania wtórnego i rozproszonego w radioterapii protonowej i konwencjonalnej
Dozymetria promieniowania wtórnego i rozproszonego w radioterapii protonowej i konwencjonalnej
Koordynator projektu: mgr inż. Liliana Stolarczyk
Czas realizacji: Listopad 2011- Styczeń 2013
Przedmiotem projektu jest dozymetria promieniowania wtórnego i rozproszonego generowanego podczas radioterapii protonowej i megawoltowej.
Wykorzystanie zaawansowanych technologii medycznych w radioterapii (np.: radioterapia protonowa, technika IMRT) zaowocowało wzrostem wyleczalności wśród pacjentów poddawanych tym metodom leczenia. Jednocześnie oddziaływanie wysokoenergetycznego promieniowania jonizującego stosowanego w teleradioterapii z ciałem pacjenta czy kolimatorami służącymi do zawężania pola promieniowania, spowodowało zwiększenie niepożądanych dawek od wygenerowanego w ten sposób promieniowania rozproszonego (rozproszone promieniowanie X) i wtórnego (neutrony, promieniowanie γ). Biorąc pod uwagę, wzrost wykrywalności chorób nowotworowych, wzrost liczby pacjentów poddawanych radioterapii, w tym pacjentów pediatrycznych i wydłużenie się prognozowanej długości życia, istotne wydaje się zwiększenie ryzyka wystąpienie późnych efektów popromiennych w tym nowotworów wtórnych spowodowanych niepożądaną dawką promieniowania wtórnego i rozproszonego, jaką otrzymał pacjent podczas radioterapii. Szczególnie ważne jest oszacowanie i w miarę możliwości zminimalizowanie narażenie pacjentów na cząstki wtórne o wysokiej skuteczności radiobiologicznej (np.: neutrony powstające podczas radioterapii protonowej).